هر کندو به طور متوسط سالانه 20 تا 50 کیلوگرم عسل تولید می کند. مقدار دقیق آن با توجه به نوع عسل، تعداد زنبورها، شکوفه های موجود در منطقه و همچنین قدرت یک دسته متفاوت است.
این کندوها ممکن است کندو عسل پلاستیکی یا چوبی و یا دیگر جنس ها را در بر بگیرد.
زنبورها حیوانات اجتماعی هستند. کار هماهنگی و همکاری آنها باعث می شود غذا برای تمام اجزای کندو تضمین شود. بنابراین زنبورها موفق به تولید عسل کافی برای تغذیه ده‌ها هزار نفر می‌شوند.
در مرحله برداشت، زنبوردار تنها بخش کوچکی از عسل به‌دست‌آمده را می‌گیرد، بقیه ماده در دسترس زنبورها قرار می‌گیرد تا بدون مشکل بقای آنها را تضمین کند.
بیایید در مورد تولید عسل توسط زنبورها، چگونگی به دست آوردن این ماده و تعداد گل هایی که زنبور برای تولید هر کیلوگرم عسل به آن مراجعه می کند بیشتر بدانیم.
عسل از شهد و گرده گل ها و گیاهان به دست می آید. همه چیز با زنبورهای علوفه جوی شروع می شود که به منابع شهد آور می روند، مواد لازم را جمع آوری می کنند و با سفرهای طولانی و طاقت فرسا به کندو می برند.
شهد و گرده گل برای مدت طولانی توسط زنبورها پردازش می شوند. زنبورها موادی را که جمع آوری کرده اند با بزاق و برخی آنزیم ها مخلوط می کنند. سپس شهد به طور مداوم پردازش می شود و دوباره برگشت می یابد.
قبل از اینکه عسل به شکل نهایی خود برسد، زنبورها باید بخش زیادی از رطوبت موجود در آن را از بین ببرند. زنبورها از طریق فرآیند تهویه، ماده را گرم می کنند و آب اضافی شهد را تبخیر می کنند و فقط کریستال های قند و سایر مواد مغذی مانند مواد معدنی، ویتامین های A و C، اسیدهای آمینه و آنزیم ها را به دست می آورند.
به لطف تهویه، سطح رطوبت موجود در عسل به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. به این ترتیب این ماده می تواند سال ها بدون تجزیه باقی بماند. عدم وجود رطوبت مانع از تکثیر کپک، قارچ یا باکتری می شود.
