یکی از بهترین فرشهای دستباف تولید شده در ایران فرش دستباف اصفهان داوری در ایران است که با چیره دستی و خلاقیت بافندگان اصفهانی شهرتی جهانی دارد.
هنر قالی‌سازی احتمالاً هزاران سال پیش در دشت‌های آسیای مرکزی توسعه یافته است. عشایر به محافظت در برابر زمستان های سرد نیاز داشتند، چیزی که راحت تر از پوشش های پوست گوسفند قابل رسیدگی است.
در همان زمان برای چادرهای خود تزئیناتی نیز درست می کردند. مواد مورد استفاده برای تار، پود و توده از گله بزها و گله گوسفندان تهیه می شد.
دستگاه‌های بافندگی در ساده‌ترین شکل خود از دو دنده چوبی ساخته می‌شدند که به زمین محکم می‌شد و بین آنها تار بسته می‌شد.
این بافندگی‌های افقی که امروزه نیز مورد استفاده عشایر قرار می‌گیرد، این مزیت را دارند که به راحتی جمع می‌شوند و می‌توان آنها را به اردوگاه بعدی منتقل کرد.
فرش های دستباف از مواد گذرا ساخته شده اند و کشفیات بسیار قدیمی نادر است. قدیمی ترین فرش شناخته شده در سال 1947 در حفاری در سیبری پیدا شد. پس از محل کشف فرش، فرش پازیریک یا فرش گورنی آلتای نامیده می شود.
ابعاد آن 183×200 سانتی متر است و تراکم گره آن تقریباً 360000 گره در هر متر مربع است. ساخت آن فوق‌العاده است و تراکم گره آن بیشتر از بسیاری از فرشهای امروزی در فروشگاه‌ها است.
الگوی آن بسیار جالب است، وسط از یک نقش روبان تشکیل شده است، در حاشیه می توانید یک صفوف با آهوها و در مرز دیگر رزمندگان سوار بر اسب را ببینید.
این فرش احتمالاً در حدود 400 سال قبل از میلاد در ارمنستان یا ایران ساخته شده است، هنگامی که پیدا شد در یک قطعه یخ عمیقاً یخ زده بود و به همین دلیل است که به خوبی حفظ شده است. فرش را می توان در«موزه دولتی هرمیتاژ، سنت پترزبورگ، روسیه”.
در قرن شانزدهم، در دوران حفاظت امپراطوران، هنر فرش در ایران و هند هم از نظر فنی و هم از نظر هنری، به عنوان مثال در کارگاه های دربار، توسعه یافت.
در این دوران شکوهمندترین و شاید مشهورترین قالی جهان یعنی فرش اردبیل پدید آمده است که درموزه ویکتوریا و آلبرتدر لندن. ابعاد آن 1152*534 سانتی متر است و احتمالاً در شهر کاشان فارس توسط مقصود ساخته شده است.
قدمت این فرش به سال 946 پس از شمارش اسلام یعنی سال 1539 میلادی می رسد و سه سال طول کشید تا پنج بافنده فرش را تکمیل کنند که به دستور شاه طهماسب برای مسجد شیخ صفی ساخته شد.
